An Van den Abbeele

De academie is volgens mij in de eerste plaats een broedplaats voor de verbeelding. Men vertrekt er van de persoonlijke verhalen van de deelnemers en laat deze op een ongedwongen manier bijeenkomen. Door hun verscheidenheid in levensfilosofie, cultuur, persoonlijkheid en voorkennis maakt ieder een individueel fysisch en mentaal groeiproces door. Het ontdekken en begrijpen van kunst ontwikkelt er zich in alle vrijheid, met als doel een eigen kritische geest te vormen. Het is een plaats waar volwassenen kunnen leren aan de hand van niet alledaagse media, zoals de non-verbale communicatie. Hoe ideeën om te zetten in beelden, dit onder woorden brengen en bovendien dit over te brengen naar anderen toe, brengt een boeiende discussie op gang. Men leert anderen enthousiast te maken voor het beeldende en helpt ze bij het zelf vervaardigen van beelden naar eigen inzicht. Iedere student heeft daarbij het atelier als vertrekpunt.

Het medium klei - keramiek wordt er in vraag gesteld in functie van een eigen beeldtaal, die zich kan hechten binnen een veelzijdige, brede context van de hedendaagse, beeldende kunst. Het is een dynamische wisselwerking tussen concept, materialen en eindresultaat. Het is een continu en cumulatief proces dat doorwerkt in de relatie met de toeschouwer. Men durft hierbij de dialoog aangaan met de actuele ontwikkelingen die vanzelfsprekend verbonden zijn met de kunsthistorie. Deze is vervlochten met sociale en culturele netwerken.

Hier onderzoeken de studenten een beeldende praktijk die verder reikt dan het vanouds bekende domein van de kunst. Het is de taak van de leerkracht om de mogelijkheden van keramiek als creatief medium te laten inzien. De vastberadenheid en de onwil om zich vast te houden aan traditionele regels is een belangrijk aanknopingspunt om van de limiterende, historische benadering van het medium klei los te komen. Hen de brede waaier van vormgeving tot hedendaagse kunst die tegenwoordig in de keramiek te vinden is, te leren kennen.

Men ontwikkelt er een onderzoekende, niet-conventionele manier van omgaan met klei, waardoor de rol van de uitvoerder wordt geherdefinieerd binnen het veld van een hybride, intelligente en gevoelige kunst – cultuur. De techniek moet hierbij in dienst staan van de creativiteit en kan volgens mij geen hoofddoel zijn. Het is een uitdaging om de studenten bewust te laten worden en zich hierover te laten bevragen, zodat men tot verrassende resultaten en inzichten komt. Onder een intense, individuele begeleiding van docenten wordt men gestimuleerd om zijn talent in beeldende vaardigheden om te zetten zodat de capaciteiten en de creativiteit van het individu optimaal tot ontplooiing kunnen komen. Onderzoek, experiment, multidisciplinair en vakoverschrijdend denken dragen bij tot een ruimere, persoonlijke ontwikkeling, met respect voor het individu en voor zijn vrijheid om een eigen benadering te ontwikkelen en de eigen toekomst te bepalen.

Men stimuleert een reflectieve, kritische maar flexibele houding ten opzichte van de kunstwereld en het eigen oeuvre, dat telkens op zijn waarde en betekenis wordt ondervraagd. Daarbij hechten we grote waarde aan een open houding tegenover de omgeving en pleiten voor betrokkenheid bij de ander en de maatschappij. Op deze manier kan men zijn eigen positie onderzoeken en ontdekken in de wereld van kunst en cultuur. Context, plaats, situatie en de relatie met het publiek zijn onlosmakelijk onderdeel van het artistieke proces waarmee de scheiding tussen het atelier en het publieke domein verdwijnt.

Het uiteindelijke doel is de vorming van mensen die zelfstandig een eigen oeuvre kunnen opbouwen maar ook een basis hebben om de werken van anderen op een analytische manier te benaderen en te waarderen.