Kunst Leren, lijkt misschien tegenstrijdig, nodeloos gecompliceerd of niet te verklaren maar op zijn minst het bekijken waard. Veel praten, of toch eerder doen, vragen stellen en geen pasklare antwoorden verwachten. 

Doen!

In het atelier komen al deze zaken samen. De kinderen brengen vragen mee, materialen, concrete ideeën en ook veel goesting.

Hiermee gaan we aan de slag. Iedereen heeft zijn bagage mee, soms in een glitter-tasje, soms een hele kartonnen doos vol, met concreet materiaal om mee aan de slag te gaan maar ook vooral met ideeën, denkbeelden, verlangens,… Deze zijn allen onderdeel van hun archief.

We werken uit. Proberen nieuwe technieken en leren nieuwe materialen kennen. Deze technieken en materialen komen elkaar tegen en botsen wel eens, dienen eerder als werkinstrument dan als doel op zich, in het interdisciplinair werken komen ze allen samen. Alles kan immers dienen als werkmateriaal!

Onderweg gebeuren wel eens dingen die je niet zag aankomen maar waar we iets mee kunnen. Inktvlekken worden spinnetjes, een stuk plakband vervangen door een nagel, een kleur die raar uitdraait maakt het avontuur af. Door te doen leren we omgaan met verrassingen, teleurstellingen en het zoeken naar oplossingen.

Dit alles gebeurt spelenderwijs. Doen en terugkijken, wat gebeurde er toen je het niet zag aankomen?

Het proces staat hier voorop, dit als een dynamisch ding en bovenal niet te voorspellen. En hoe vaker stil gestaan wordt bij wat er gebeurde in het proces hoe groter de bagage om op weg te gaan (context).

Kunst leren lijkt me dan ook eerder verwant met intuïtie dan met kennis. Het beeldende onderzoek ontstaat dan ook net in het Doen. Het ervaren van beeldende resultaten, deze afwegen aan andere en herwerken van wat er uit zo een onderzoek verder vloeit. Het blijven zoeken is dan ook eindeloos belangrijk, de mogelijkheden steeds open houden. Waarom zou je het pad nemen dat je al kent, het pad ontstaan immers enkel en alleen door het te wandelen. Ieder maakt zijn alternatieve route.

allemaal samen!

Hierin is de dialoog voor enorm belangrijk, een beeldend resultaat of ervaring verwoorden klaart veel uit. De sluimerende gedachten en kleine details die toch veel uitmaken in een beeldend proces krijgen zo de nodige aandacht. Ook de dialoog tussen leerlingen onderling is vaak een van de boeiendste zaken in een ateliergebeuren in onze gedeelde ruimte. Iedereen heeft immers een totaal unieke blik en mening, en is het niet fijn deze allemaal samen te gooien?

En ik als docent? Nou ik ga mee aan de slag, breng boeken mee, vertrekpunten, mijn bril op deze wereld. Maar vooral geniet ik om mee te gaan in het spel en af en toe stil te staan. Er is ook een schetsboek waarin ideeën en schetsen gebundeld worden. 

het eiland in de zee…

Het presenteren van werk is ook een belangrijke beeldende oefening, en een noodzakelijke stap naar de realiteit toe. Het werken in het atelier is fijn en het afgeschermde karakter ervan erg belangrijk, ongestoord kunnen broeden op een idee en prullen tot het ‘af’ is. Maar is het niet fijn dan te kunnen pronken? We brengen het werk naar buiten en buiten ook naar binnen. We laten ons immers inspireren door wat er in de buitenwereld (hedendaagse kunstwereld) gebeurt. 

Die link naar buiten is dan ook een belangrijk aspect van beeldende kunst en werken in het atelier. Is het geen zonde een atelier te leiden als was het een dobberend eiland in een zee van hedendaagse kunst en maatschappij -zonder richting te geven of kennis te nemen. Want wat in het nu gebeurt verschuift continu als was het een aanknopingspunt dat voor je uit loopt, maar ook hier lijkt me het lopen al een mooie tocht op zich.